તું

મુલાકાતનો એ નિયત દિવસ, ને વિચારોના વમળમાં ઘેરાયું છે મન,
છુપાવવા એને નાહક પ્રયત્નો કરતી તું,
કદીક હસતી ને કદીક કોણ જાણે શું કરતી તું...

એ આવશે તો શું કહીશ, શું કરીશ, મૂંઝવણમાં ને વિમાસણમાં,
અનેક યોજનાઓ ઘડતી ને તોડતી, તોડતી ને ઘડતી તું,
ને તોય એ જલ્દી આવે એ અવિરતપણે ઝંખતી તું...

એ સુંદર નમણી કાયા તારી, સજી છે સોળે શૃંગારથી આજે,
ને તોય ‘શું બસ છે આટલું?’ વારંવાર પોતાને પૂછ્યા કરતી તું,
ને આંખોને ખૂણે આવતાં-જતાં, આરસી નિહાળી લેતી તું...

ઉંબરે ઊભી રહું, ઘરમાં બેસું કે ફોન કરી કેટલેક પહોંચ્યા પૂછી લઉં,
‘મારે માટે શું લાવશે?’ અપેક્ષાઓ કરતી તું,
ને છેવટે ‘મારે તો એ આવે એટલે બસ છે,’ કહી મનને સંતોષતી તું...

ઘડીઓ પૂરી થઈ છે વિરહની હવે, જો આવી ગયા છે વાલમ તારા,
પ્રેમના ઘોડાપૂરમાં યોજનાઓને વહેવડાવી દેતી તું,
કરવા દો પ્રીત મને માઝા મૂકી, મારા વિરહની વેદના શું જાણે તું...